Intensywne wakacje, bo z ruchliwą prawie dwulatką – akcja non stop na trasie: Kutaisi – Borjomi – Tbilisi – Kazbegi – Signagi – Tbilisi – Batumi/Kvariati – Kutaisi

Co nas najbardziej zachwyciło, zaskoczyło, zostało w pamięci czy wpadło w oko? Lista jest długa, wybraliśmy 12 (a czemu 12 zapyta dociekliwy czytelnik? bo najpierw miało być top ten a później doszły jeszcze dwa ) Taka nasza esencja w zdjęciach i opisach.

Góry, góry, chmury

W każdym miejscu, w którym byliśmy widzieliśmy góry lub pagóry. Taki kraj. Więc napawaliśmy oczy przyrodą. A Kaukaz zachwycił nas po raz drugi. Najbardziej podobało nam się w środku tych gór, a nasz środek gór przypadł na okolice Kazbegów.

Gruzińską Drogą Wojenną w telepiącej się marszrutce jedziemy do Kazbegów. Z widokami.

Widoki na wieczorny Kazbek. Wychylił sie zza chmury i zaraz umknął!

No i pokazaliśmy Hani Kaukaz!

Hani portret z Kaukazem i krową

Marszrutki… i szaleni kierowcy, taksówki i naciągacze

Kaukaska droga, to dla nas przede wszystkim marszrutki, czyli busiki. Zwykle mają pękniętą przednią szybę, wizerunki świętych lub różaniec dyndający na lusterku, pasażerów wszelkiej maści z bagażem wszelakim i szalonych kierowców. W naszym odczuciu było dość ekstremalnie – czasem poczucie przygody ustępowało miejsce wkurzeniu. Czasem udało się trafić na kierowcę, który nie wyprzedzał przed zakrętem i pod górkę, który nie pędził jak samolot przed startem i nie zatrzymywał się  gwałtownie w miejscu, gdy ktoś zażyczył sobie przystanek. Taki kierowca to na Kaukazie rzadkość.

Pęknięta szyba i szalony kierowca. Byle szybciej.

Pędzimy. Że niby cha cha. Haniu patrz do przodu, bo inaczej będzie choroba lokomocyjna… i było pierwsze z nią spotkanie w pierwszej marszrutce.

Komu orzeszki, komu ciastka, komu chrupki? I nawet chusteczki dla bobasa same przyjdą!

Inny rodzaj gruzińskich kierowców prezentowali gruzińscy taksówkarze. Ech, tylko jeden na trzech był ok i zawiózł nas za wcześniej ustaloną cenę. Natomiast w Tbilisi dwa razy jechaliśmy taksówką i dwa razy źle trafiliśmy. Niektórzy taksówkarze stosują zasadę niejasnych zasad i krętactwa i np  10 lari za kurs stało się 10 lari od osoby, a jechaliśmy w czwórkę + Hania. No jak wiemy stolice rządzą się swoimi prawami, jest turystycznie, a jak turystycznie i jest biznes to i krzywe interesy. W każdym razie najlepiej jest pisać cenę na kartce, żeby później nie było argumentów, że nie zrozumieliśmy ceny.

10 lari na wstepie = 40 na koniec = dostał 30 (1 lari = 2 zł)                                    48 lari na wstepie = 70 na koniec = dostał 50 (nabieramy doświadczenia )

Kolejką i koleją

Pociągi stanowiły alternatywę dla marszrutek. Wprawdzie ślamazarnie sunęły przez gruzińską zieloność, ale na pewno nie powodowały choroby lokomocyjnej… A kolejki linowe są wszędzie, taka lokalna koncepcja turystyczna pamiętająca czasy Związku Radzieckiego.

w parku zdrojowym w Borjomi

Kutaisi i Borjomi

stacja Bakuriani – wysiadać!

Z Borjomi do Tbilisi 4 h pociągiem, ale widoki piękne! Można dłuuugo celebrować

Monastyry

Tych w Gruzji dostatek . Widzieliśmy zaledwie małą reprezentacyjną, najbardziej turystyczną ich część.  Niezwykła architektura z niezwykłym klimatem.

W Sweti Cchoweli w Mccheta oraz Bagrati w Kutaisi

Monastyr Gelati

Pełen zachwyt… w Gelati

Monastyry są wszędzie. Odbijają się tu i tam w Tbilisi

Place zabaw, parki rozrywki i inne uciechy

Bez parku rozrywki ani rusz, a każdy kurort musi posiadać młyńskie koło. Gruzini lubią się bawić, lubią dzieci, więc i placów zabaw u nich nie brakuje. Hania miała frajdę, że hej i piała z zachwytu! A place w Gruzji bardzo fajne – czasem full plastik, ale często bardzo pomysłowe i przyjemne. Oprócz tego z zabaw ulicznych korzystają najczęściej panowie – zbiera się wtedy grupka i jest frajda.

Koło młyńskie w Batumi

A może partyjkę pokera?

Gry uliczne w Tbilisi i Kazbegach

A to najlepsza zabawa juhuuu!

Ludzie, serdeczność i całusy dla Hani

O tym, że ludzie otwarci, pomocni, serdeczni, gościnni, wiedzieliśmy przed wyjazdem, że lubią Polaków, a Lecha Kaczyńskiego traktują jak bohatera narodowego, że zaprowadzą jeśli zabłądzimy, że zadzwonią gdzie trzeba, gdy mamy problem też, ale że aż tak lubią dzieci i aż tak będą zachwycać się naszą Hanią, to nie przypuszczaliśmy! Wszędzie wzbudzaliśmy zainteresowanie, dziecko przyciągało ludzi Hania wdzięcznie machała “papa”, uśmiechała się, ale i ją ta wylewność dziwiła, więc wołała “mama”, co w gruzińskim znaczy ” tata” Musieliśmy delikatnie ograniczać te czułości, by Hania czuła się komfortowo, a ona nauczyła się gruzińskiego “nie” czyli “ara” z tej okazji.

Pierwszy dzień w Gruzji i zaczyna się całowanie :)

Hania cierpliwie pozuje :)

Na ulicy w Kutaisi

I przyjmuje całusy, a jak nie chce, to do mamy!

Na targu w Kutaisi z bardzo pomocnym panem

Wino czaczacza

Gdzie ludzie tam i wino- gruziński napój życia. Gdzie wino i ludzie tam supra, czyli uczta z suto zastawionym stołem. Niestety nie mieliśmy zbyt wielu okazji doświadczenia prawdziwego biesiadowania, ale wino smakowaliśmy nie raz, a najbardziej smakowało domowe, pite na szklanki A jak nie wino to gruzińska czacza, albo piwo. Pod gruzińskim niebem wszystko smakowało pysznie

Wino i czacza powitalne w Signagi oraz dzban wina od sąsiadów w lokalnej knajpce, bo świętowali urodziny :)

Dla turystów w Signagi w nowoczesnej odsłonie

W międzynarodowym towarzystwie biesiadowanie (Ukraina, USA, Gruzja)

Dla odmiany piwo, a Hania miała swoje “mi”

Wino z Kaukazem i wino w kryształach z gruzińską Barbie ;)

Gruziński zakręcony alfabet

Piękne szlaczki zakręcone jak pnącza wina. Nauczyliśmy się odczytywać nazwy miast! Natomiast inne nazwy, nawet rozszyfrowane fonetycznie, nie ujawniały swego znaczenia. Ale nam się podobały! ” B” jak bomba, “S” jak haczyk, “G” jak kłódka, taka była nauka

Gruzja to საქართველო czyli  Sakartwelo

No i co jemy?

Gdzie jesteśmy?  (Borjomi – w końcu b jak bombka :)

Tu wszystko jasne

Chleb, pomidory i czurczele

Nasze przeboje kulinarne. Najlepszy chleb prosto z pieca, jeszcze ciepły i chrupiący, soczyste pomidory ratowały naszą gruzińska dietę ubogą w warzywa, a czurczele były niespodzianką… wyglądały dość dziwnie, a smakowały pysznie!

Pomidory na targu w Kutaisi

Chleb z piekarni w piwnicy parzył w ręce

…a tak powstaje..

Gruzińska sałatka

No i czurczele! Czyli najczęściej orzechy najczęściej w stężałym  soku winogronowym

Pyszne chaczapuri i chinkali- chyba najbardziej znane dania gruzińskiej kuchni. Szkoda, że ciężkostrawne..

Zielony, bardziej zielony, najbardziej zielony

Bujność krajobrazu, jeszcze nie spalona letnim słońcem, towarzyszyła nam niemalże wszędzie.  Najpiękniejsza oczywiście na kaukaskich łąkach..

Cienie na zielonych łąkach, w chmurach Kazbek

Signagi i w drodze do Bakuriani kwitnące łaki

Okolice Gelati i park zdrojowy w Borjomi

Kvariati nad Morzem Czarnym

Zwierzęta wolnochodzące

Hania zaczęła wydawać masę dźwięków naśladujących zwierzęta! Bo gdzie nie spojrzeć tam krowa, pies, owca a czasem świnia. Krowy na drodze to stały element kaukaskiego krajobrazu. Te były szczególnie wolnochodzące 😉

Auuu Auu!

Jeeeedziemy….

Pan kotek

I na koniec o stolicy

Nasze gruzińskie skrzyżowanie dróg, w drodze do Stepantsmindy, do Signagi, do Batumi. Wszystkie drogi prowadzą do Tbilisi.

Stwierdziliśmy, że im dłużej w Tbilisi, tym nam się bardziej podoba. I chciałoby się więcej tego czasu, kiedy to jednym krzywym chodnikiem dojdziemy do jakiegoś placu, by stamtąd dziurawą drogą pod górkę wyjść wprost na piekarnię w piwnicy, zaglądając po drodze w podwórka, przyglądając się drewnianym balkonom obrośniętym winoroślami, oknom, ludziom .  A stamtąd przejść w zupełnie inne klimaty, z odnowionymi kamienicami, nowoczesnymi budynkami, popatrzeć na leniwą rzekę Kurę, na okoliczne wzgórza, posiedzieć w parku z fontanną (czyt. pobiegać za Hanią), no i zachwycić się zabytkami przy okazji.
Ciężko uwierzyć, że Tbilisi jest domem dla 1,5 miliona ludzi, a miasto nie sprawia wrażenia wielkiej metropolii. Jakoś zgrabnie się posadowiło nad rzeką Mtkawi i nie przytłacza… może dlatego że wiele go nie widzieliśmy?

Uliczki Tbilisi

Od podwórka

Niszczejący budynek opanowany przez winorośl i piekarnia w piwnicy

Niby środek miasta, a tu niezagospodarowana góra, rzeka… i kolejka linowa do twierdzy

Stare i nowe