Tym razem padło na nasz bliski Beskid Śląski. I nie była to dolina, a prawdziwe góry. Pod beskidzkim lasem, na stoku przycupnęła chatka, w której spędziliśmy 5 dni. Z jednej strony stok, z drugiej strony las, do sklepu kilka kilometrów z górki. A z góry wiadomo-rozległy widok na okoliczne góry. No i to powietrze – dla przyzwyczajonych do krakowskiego smogu oszałamiające 😉

Zaparowana chatka w zimy odwrocie..

Ola wymyśliła wypadzik narciarski i kilka rodzin z dziatwą wypełniło chatkę po brzegi. Dziewięcioro dzieci synergicznie i systematycznie utrzymywało odpowiedni poziom harmidru.  Fajnie było je obserwować, szczególnie Mariankę jak sobie radzi w grupie, jak się mocuje ze starszymi, jak pozwala oswojonym obcym na chwilową opiekę. Dla mnie, mimo że pierwsze 3 dni byłam sama do ogarnięcia dwóch dziewczyn, odkrywcze było to, że choć fizycznie było mi trudniej, to jednak podział uwagi nad dziećmi był odprężający. Ale muszę przyznać, że zimowy, grupowy wyjazd z dziećmi to wyzwanie, by zgrać się czasowo ze zdrowiem. Ponieważ wirusy nie miały ferii, to codziennie mieliśmy mix dziecięcych dolegliwości , codziennie ktoś miał ciężką noc. I, jak to w dużej rodzinie, mieliśmy wspólne troski i radości, wspólne posiłki (Iga mistrzyni!) i inne uciechy (planszówki!).

po sri lankowe impresje

Zabawki, planszówki z zasobów agroturystyki. Nie brać nic.

Urodziny w górach…idealnie!

Zestaw na dziś w schronisku na Soszowie